Jak radzić sobie z kondensacją na ściennych klimatyzatorach przeciwwybuchowych?

Wraz z postępem technologicznym znacznie wzrosło zapotrzebowanie na wyższą jakość montowanych na ścianie klimatyzatorów przeciwwybuchowych. Gdy urządzenia te pracują w środowiskach o wysokiej wilgotności względnej, niewłaściwa konstrukcja może prowadzić do problemów z kondensacją, co jest istotnym problemem, biorąc pod uwagę obowiązujące rygorystyczne normy. Kondensacja w ściennych klimatyzatorach przeciwwybuchowych objawia się głównie na dwa sposoby: po pierwsze, poprzez tworzenie się i kapanie wody na elementach takich jak panele wewnętrzne, łopatki kierujące, wyloty powietrza i łopatki; po drugie, poprzez wydalanie kropelek wody z kanału podczas fazy chłodzenia. Kondensacja ta występuje, gdy ciepłe powietrze napotyka zimną powierzchnię poniżej punktu rosy, co prowadzi do uwalniania ciepła i kondensacji pary wodnej w małe kropelki.

Aby złagodzić te problemy z kondensacją, należy rozważyć następujące strategie:

1. Kondensacja na elementach konstrukcyjnych często wynika ze zbyt niskiej temperatury parowania i złej konstrukcji. Rozwiązanie tego problemu wymaga zwiększenia temperatury parowania oraz poprawy zwartości i izolacji parownika w stosunku do elementów konstrukcyjnych.

2. Rozwiązaniem problemu kropelek wody wyrzucanych podczas dostarczania powietrza może być zapewnienie równomiernego przepływu przez parownik i przesunięcie punktu przegrzania czynnika chłodniczego.

3. Zmniejszenie częstotliwości pracy sprężarki jest kolejnym skutecznym podejściem, ale może mieć wpływ na wydajność chłodzenia klimatyzatora i komfort. Dlatego integracja kontroli kondensacji z projektowaniem wydajności jest niezbędna.