Sprzęt przeciwwybuchowy dzieli się na dwie podstawowe klasy:
Sprzęt zaprojektowany specjalnie do użytku w podziemnych kopalniach węgla.
Sprzęt przeznaczony do użytku w środowiskach zagrożonych wybuchem gazów innych niż podziemne kopalnie węgla.
W ramach drugiej kategorii, urządzenia przeciwwybuchowe klasy II są dalej dzielone w oparciu o rodzaj środowiska gazowego, w którym mogą pracować, a mianowicie IIA, IIB i IIC. Klasyfikacja IIC reprezentuje najwyższy poziom bezpieczeństwa, oznaczając, że sprzęt z klasyfikacją IIC nadaje się do użytku w środowiskach grup gazowych IIA, IIB i IIC.
Klasyfikacje temperaturowe:
T1 wskazuje maksymalną temperaturę powierzchni 450°C.
T2 oznacza maksymalną temperaturę powierzchni 300°C.
T3 reprezentuje maksymalną temperaturę powierzchni 200°C.
T4 oznacza maksymalną temperaturę powierzchni 135°C.
T5 wskazuje maksymalną temperaturę powierzchni 100°C.
T6, najwyższy stopień bezpieczeństwa, oznacza maksymalną temperaturę powierzchni 85°C.
Ten system klasyfikacji zapewnia, że sprzęt używany w niebezpiecznych środowiskach spełnia odpowiednie normy bezpieczeństwa dla określonych warunków.